هر شهر با توجه به امکانات و محدودیتها اطراف خود پدید آمده و در طول سالیان متمادی شکل گرفته است .بافت و سیمای هر شهر حاصل تلاش چندین ساله نسلهای مختلف است که توانسته اند اکوسیستم انسان و درخور توجه پدید آورند . این بافتها ممکن است حاوی گنجینه هایی از اصول و قواعد شهرسازی باشند که باید از گزند تخریب و نابودی حفاظت شوند .
شهر شیراز بر اساس سرشماری سال 95 با مساحت در حدود 21670 هکتار مربع جمعیت در حدود 1.587.441 نفر در خود جای میدهد . تراکم جمعیت در شهر شیراز 73 نفر در هر هکتار مربع می باشد.
شهرداری شیراز در حال حاضر دارای یازده منطقه شهری می باشد .
شهرداری منطقه هفت که در هشتم بهمن 1379 تاسیس گردیده است با مساحت حدود 1716 هکتار مربع در حدود 7% از کل مساحت شهر شیراز را شامل می شد .این منطقه با 133946 نفر جمعیت حدود 8% از کل جمعیت شیراز را در خود جای داده است و تراکم جمعیت آن 78 در هکتارمربع می باشد .
اراضی الحاقی به منطقه هفت شامل 7 روستای وزیرآباد- قلعه نو- مهرگان – کوشکک – نصرآباد – ترکان و دستخضرکه جمعاً به وسعت 800 هکتار می باشد . در پی تصویب قانون تعاریف محدوده وحریم شهر مصوب سال 1384 بعضی روستا ها از شهر جدا و در سال 90 مجدداً به شهر شیراز ملحق شدند . در این وضعیت تفکیک زمینهای کشاورزی توسط افراد و واگذاری آن برای امر مسکن تحت نظر دهیاری ها به شدت رواج گرفت و سیل مهاجرین و افراد با بنیه مالی ضعیف به این مناطق سرازیر شده به نحوی که توسعه ناهمکون این قبیل ساخت و سازها از ارائه خدمات دهیاری پیشی گرفت و مستحدثات بدون بررسی طرح های بالادستی و بدون زیرساختهای لازم شهری مطالعات گسترش یافت .
